Learners as Co-creators of Their Own Learning. Chrysi Koundouraki

Autor rozwija koncepcję współtworzenia uczenia się i aktywnego zaangażowanie uczniów w proces uczenia. Zdaniem autora to podejście przyczynia się do tworzeniu pozytywnego, aspirującego środowiska uczenia się i pomaga uczniom otworzyć się na nową wiedzę. To środowisko przekłada się na lepsze wyniki w nauce (Bovil, 2014), autonomię i samoregulację (Deeley i Bovil, 2017), zwiększoną pewność siebie i motywację (Bergmark i Westman, 2016). Autor opisuje wyniki badania zrealizowanego w ramach realizowanego projektu LECOLE (Learners as Co-creators of Their Own Learning). Celem projektu jest wspieranie zaangażowania studentów w każdy aspekt procesu uczenia się.
Kluczowymi aspektami badania było: samodzielne uczenie się, zaangażowanie, współpraca, informacja zwrotna i podejście interdyscyplinarne. W badaniu główny nacisk kładziono na zbadanie doświadczeń i zrozumienia tego, co nauczyciele sądzą o aktywnym zaangażowaniu w nauczanie/uczenie się, zidentyfikowanie najlepszych praktyk (lub tego, co nauczyciele uważają za dobrą praktykę) oraz potrzeb uczenia się/rozwoju zawodowego nauczycieli. Próba składała się z nauczycieli pracujących z uczniami w wieku 12-19 lat.

Według uzyskanych danych nauczyciele wiedzą, na czym polega aktywne zaangażowanie uczniów i jak można je wdrożyć w szkole. Nadal jednak nauczyciele mają wątpliwości co do potrzeby/przydatności uzgadniania z uczniami wybranych przez nauczyciela metod nauczania, stosowania pracy w parach i grupach jako metody opcjonalnej podczas sprawdzianów oraz zachęcania uczniów do samodzielnego wyszukiwania materiałów do nauki danego tematu. Zdaniem autora przyczyną takiego wahania może być brak doświadczenia w stosowaniu takiego podejścia, ponieważ są one stosowane rzadko lub po prostu znane tylko teoretycznie.
Uczestnicy wskazali na praktyki aktywnego zaangażowania uczniów, które stosują. Większość wskazała na: częste udzielanie indywidualnych odpowiedzi na pytania każdego ucznia, informacje zwrotne na temat procesu uczenia się i zachęcanie uczniów do analizowania swoich błędów, aby się na nich uczyć.

Nauczyciele ze wszystkich krajów, z wyjątkiem greckich, którzy są bardziej samokrytyczni, wysoko oceniali swoje umiejętności i postawy aktywnego angażowania uczniów. Zdaniem autora dane uzyskane z tego kwestionariusza sugerowałyby, że nauczycielom brakuje odpowiednich umiejętności samooceny i są stosunkowo nieobiektywni. Aby dokładniej ocenić własne percepcje i przekonania nauczycieli, uczestników poproszono o opisanie przynajmniej jednego przykładu z ich praktyki, w jaki sposób skutecznie promowali aktywne zaangażowanie każdego ucznia w proces uczenia się. Niektóre z wymienionych praktyk to: organizowanie zabawnych zajęć promujących współpracę dzieci i uczenie się z pasją, dostosowywanie treści do istniejącej wiedzy i doświadczeń, na przykład łączenie nowych informacji z wydarzeniami i historią lokalnej społeczności oraz dawanie swobody w wyborze zadania lub końcowy produkt zadania opartego na zainteresowaniach uczniów.
Ostatnie pytanie merytoryczne w ankiecie zostało zaprojektowane w celu określenia potrzeb rozwoju zawodowego nauczycieli. W różnych krajach nauczyciele są zainteresowani większymi możliwościami obserwowania lekcji prowadzonych przez innych kolegów, dzielenia się doświadczeniami na ich temat