Projekt realizowany przez międzynarodowe partnerstwo (w tym edukatorzy z Polski) obrał sobie za cel analizę wykorzystania dramy i teatru w edukacji (TiE).

Uczestnikami projektu byli nauczyciele, dla których nauka wykorzystania technik dramy miała służyć rozwojowi współpracy w sposób, który wspierał ich dobrostan i dobro uczniów, zwłaszcza tych, którzy są zagrożeni wykluczeniem.
Pierwszym krokiem w projekcie było zebranie danych poprzez sesje grup fokusowych, ustrukturyzowane kwestionariusze i wywiady z nauczycielami. Badanie pokazało, że nauczyciele posiadają niewystarczające przygotowanie do pracy z dziećmi zmarginalizowanymi, uczniami z problemami behawioralnymi lub trudnościami w nauce, dla których tradycyjna klasa i lekcje oparte na formalnych wynikach okazywały się nieodpowiednie. Nauczyciele czuli, że nie mają wystarczających możliwości rozwoju umiejętności w tym zakresie. Dodatkowo w badaniu wykazano, że nauczyciele są poddawani presji ze strony opiekunów i rodziców.

W ramach projektu zrealizowano również warsztaty, seminaria, spotkania planistyczne i kontynuacyjne z nauczycielami, edukatorami, kierownikami szkół i personelem pomocniczym. Ważnym elementem projektu były także wydarzenia z udziałem uczniów: „Drama i teatr w edukacji” obserwowane przez uczestników projektu - nauczycieli.

W efekcie powstało dziesięć publikacji i dwadzieścia dwa filmy wideo dotyczące dramatu - dobrostanu – edukacji. Ostatecznym rezultatem projektu jest program edukacyjny Well-being Curricula, który składa się z czterech pakietów dokumentów, po jednym od każdego partnera. Każdy z nich jest oparty o specyfikę lokalnego kontekstu i potrzeb.

Polski partner projektu wypracował formułę pracy z nauczycielami szkół podstawowych. Opisane przez niego metody mogą być jednak dobrym „benchmarkiem” dla edukatorów dorosłych.

Metoda obejmuje techniki dramowe oraz szeroką gamę ćwiczeń, do wykorzystania na zajęciach edukacyjnych. Metody dramatyczne wykorzystują naszą naturalną zdolność do wchodzenia w role. Jako punkt wyjścia odegrano „Teatr Forum”, w którym uczestnicy wkraczają do fikcyjnego świata, w którym mogą wypróbować nowe zachowania. Improwizacje użyte w dramie pozwalają uczestnikom doświadczyć bezpiecznych warunków bez ponoszenia realnych konsekwencji swoich działań, ale z możliwością zobaczenia wniosków. Poprzez doświadczenie wywołano u nauczycieli refleksję nad własnym samopoczuciem (well beeing). Podczas sesji używano kilku technik teatralnych jako kluczy do wprowadzenia dramatu w życie. Każda z nich może być wykorzystana w różnych kontekstach, dostosowując ją do potrzeb konkretnej grupy. Użyto: karty ról, bodziec, gorący fotel, nauczyciel w roli.

Niektóre wnioski dotyczące projektu:

• Projekt był wyraźnie korzystny dla dobrostanu uczestniczących nauczycieli,
• Projekt stworzył „bezpieczną przestrzeń”, w której dorośli mogli swobodnie i otwarcie dzielić się swoimi uczuciami, doświadczeniami i pomysłami,
• Nauczyciele byli w stanie wykazać się w ramach projektu jako aktywni agenci we własnej autentycznej praktyce zawodowej,
• Współpraca wydaje się być kluczowym elementem w promowaniu dobrego samopoczucia nauczycieli (a tym samym dzieci),
• Projekt mocno kładł nacisk na wymiar afektywny zarówno dla dorosłych, jak i dla dzieci, w tym zapewnienie przestrzeni, w której uczestnicy mogli mówić o swoich uczuciach, a nie je tłumić,
• Doświadczanie i przetwarzanie własnych odczuć/ reakcji emocjonalnych wzmocniło nauczycieli, jeśli chodzi o ich pracę z dziećmi,
• Metody stosowane w ramach tego projektu mogą mieć szerokie i korzystne zastosowanie poza nim.