Usługi zdalne istniały na długo przed 2020 rokiem i pandemią. Były obecne w ofertach, jednak nie tak powszechnie i nie w takiej liczbie jak to ma miejsce obecnie. Ograniczenia pandemiczne przeorganizowały (a w początkowym czasie nawet wywróciły do góry nogami) rynek, bo szkoleń tradycyjnych, stacjonarnych, „twarzą w twarz” przez pewien czas nie można było realizować, a później wiele firm i osób prywatnych odsuwała je
w czasie z obawy przed Covid-19. Świat edukacji nie lubi jednak próżni, stąd w bardzo szybkim czasie rynek zalała fala usług szkoleniowych
i doradczych w formie zdalnej.

W ramach prac Rady ds. Kompetencji Sektora Usług Rozwojowych powstał dokument Zbiór Dobrych Praktyk Usług Zdalnego Uczenia się, którego celem jest propagowanie dobrych praktyk dotyczących procesu realizacji usług rozwojowych online. Dokument wskazuje najważniejsze elementy
i etapy tworzenia i przeprowadzania takiej usługi, na każdym z etapów wskazane są te zachowania, które prowadzą do profesjonalizacji wsparcia uczenia się na odległość.

Ze względu na sytuację pandemiczną i zwiększony popyt na usługi zdalne wiele firm z branży przystosowuje swoją ofertę do potrzeb Klientów. Prezentowany dokument pokazuje kluczowe kompetencje potrzebne do profesjonalnego tworzenia i dostarczania usług zdalnego uczenia się. Katalog kompetencji niezbędnych w branży poszerzył się o np. kompetencje związane z technologiami informatycznymi.

Zwiększenie zapotrzebowania na usługi zdalne oraz duża liczba oferowanych produktów edukacyjnych w formie zdalnej sprawiło, że potrzebne stało się uporządkowanie wiedzy w zakresie realizacji usług zdalnego uczenia się oraz przedstawienia zachowań i działań, które w danym zakresie są pożądane. Ich wdrożenie może nie gwarantuje „z automatu” usług o najwyższej jakości, ale na pewno wzmacnia jakość, prowadzi do profesjonalizacji usług zdalnych.

Ze Zbiorem dobrych praktyk usług zdalnego uczenia się powinni zapoznać się po pierwsze ci, którzy tworzą i realizują usługi zdalne. Może być dla nich przewodnikiem po wyzwaniach edukacji zdalnej. Wiedza zawarta w zbiorze pokazuje również złożoność aspektów, o których trzeba pomyśleć stawiając sobie za cel stworzenie usługi zdalnej.

Zbiór jest również bardzo przydatną lekturą dla osób, które z usług zdalnych korzystają lub chcą korzystać. Pokazuje czego powinni oczekiwać oraz jak powinno wyglądać projektowanie, przygotowanie i realizacja usług zdalnych.

W obszernym dokumencie wymieniono i doprecyzowano definicje związane z edukacją w formie zdalnej, zaprezentowano modele dostarczania usług zdalnego uczenia się oraz popularne metody, formy i narzędzia stosowane w edukacji zdalnej. Znajdziemy tu też informacje jakie kluczowe role (jedna osoba w zespole może pełnić kilka ról) są przypisane do realizacji zdalnych usług rozwojowych: administrator platformy e-learningowej, deweloper, ekspert merytoryczny, grafik, metodyk, prowadzący, realizator procesu rozwojowego, scenarzysta usług zdalnego uczenia się, specjalista wsparcia technicznego, tester.

W Zbiorze Dobrych Praktyk zwrócono uwagę też na aspekty prawne usług zdanego uczenia się, m.in. regulacje dotyczące dostarczania platform e-learningowych, aspekty związane z RODO oraz prawami autorskimi i zapobieganiem nieuczciwej konkurencji.

Zapraszamy do lektury: Zbiór Dobrych Praktyk Usług Zdalnego Uczenia się